Polizia eta gaizkileetako bat (kasu honetan berdinak direnak) II
Fernando Couso García
Joan den 21/02/14an, “Una de policías y delincuentes” post-a argitaratu nuen (kasu honetan berdinak dira). Bertan, haserre nengoen Polizia Nazionaleko bi kidek herritar baten eta haren 14 urteko alabaren aurka emandako jipoi bortitzagatik.
Otsail erdialdean, gertaera horren ondoren, nire haserrea eta amorrua ezin zirela gehiago izan pentsatzen banuen, bizitzak beste lezio bat eman dit, dena, dena, okertu daitekeela erakutsiz. Gaur, 21/03/19, Aitaren Egunean, eta 35 egun geroago, idazten jarraitu behar dut, nahiz eta orain inpotentzia eta gogo ezaren sentsazio desatsegin eta arriskutsuarekin (maila profesionalean batere ona ez dena), tristura eta porrotaren sentsazio are handiagoarekin nahastuta.
Jaengo Probintzia Auzitegiko Bigarren sekzioak, fiskaltzaren irizpidearen aurka, Jose Luis P. C. eta Manuel F. N. poliziak aske uztea agindu du, fidantzarik gabe; izan ere, otsailaren 12an Carlos Mendoza herritarraren eta haren 14 urteko alabaren aurkako eraso bortitza egin zuten. Auzitegi Probintzialak gehiegizkotzat jo du behin-behineko espetxealdia, taberna bateko “liskartzat” jo du eta Instrukzio Epaitegia kritikatu du. Linaresen 3, “Alarma sozialak” eragindako erabakia hartzeagatik eta “egoitza judiziala setiatu ostean”.
Taberna batean liskarra? Baina ikus dezagun, “Jaun-andreok” ikusi dituzue irudiak? Bion artean ematen dioten jipoi basatia, adingabeari emandako ukabilkada basatia, mespretxuzko eta harrokeriazko hitz eta keinuak, jaun-andreok, ez dakit zein tabernatara zoazen, baina ni joaten naizen horietan ez dago horrelako “liskarrik”. Eta “alarma soziala” eta “egoitza judizialaren setioa” gertakariek gainerako herritarrei eragindako haserrearen eta amorruaren ondorio dira.
Ez naiz hasiko “zure jaun-andreekin” Zigor Kodearen 147. eta 148. artikuluak eztabaidatzen, (ni naiz ni tamainarako), baina kriminologo gisa esaten diet ezin naizela gehiago ados egon Instrukzioko epailearekin. Beste profesional batzuk, “Jaun-andreok” bezain ilustratuak ez direnak, egunero borrokatzen gara horrelako jokabideak desagerrarazteko. Polizia Nazionaleko kideek (eta gainerako polizia-kidegoetakoek), zerbitzuan egon edo ez, zaindu, defendatu eta
Herritarrak babestea. Irudietan erasotzaileetako bat ageri da, biktimaren gainean eserita, “Ahuspez” eta burua makurtuta, buruan eta aurpegian ukabilkada ugari emanez. Bi gizon horiek hain dira koldarrak eta lotsagabeak, ezen epailearen aurrean deklaratu ahal izan zuten “ezinbesteko indarra erabili genuela eta ez gindoazela edanda”, hau da, ez zuten beren jokabideagatik damua erakutsi, baizik eta justifikatzen saiatu ziren.
Probintzia-Auzitegiak argudiatzen duenez, “Behin-behineko espetxealdiaren neurria ezin da zigor aurreratu gisa erabili”, baina bat nator instrukzio-epailearekin eta fiskalarekin, baieztatzen baitute irizpide hori aplikatu behar dela frogak eztabaidaezinak ez diren kausa bat instruitzen denean, baina, irudiak ikusita, hori ez dela kasua.
Erabakia neurriz kanpokotzat jo zuten polizia-sindikatuen kexei dagokienez (baita guardia zibilen elkarte bati ere, azken hilabeteetan Linaresenak baino lesio-delitu larriagoak ere egozten zitzaizkien pertsonen atxiloketen adibideez bete baitzituzten sare sozialak), errepikatu egiten dut nire argudioa. Poliziak zarete, funtzionario publikoak, eta horrela jokatu behar duzue eguneko 24 orduetan. Horretarako prest ez bazaudete, dimititu eta bilatu beste lan bat.
Tira, sentimendu negatiboen koktel horrek guztiak galdera bat sortzen dit… merezi al du guztientzat berdina ez den justizia defendatzea? Hor utziko dut.
P.D.: gure web orrian, Iustitia Kabinete Kriminologikoan, irakur dezakezunez, edozein polizia-kidegok zure aurka edo interesen aurka egin duen jarduketa edo esku-hartzea zure eskubideak urratuz egin dela uste baduzu, horien berri emango dizugu eta zurekin batera joango gara salaketa-prozesu osoan zehar eta izan ditzakeen ondorio juridikoetan.