FERNANDO COUSO GARCIA


Kriminologian lizentziatua Euskal Herriko Unibertsitatean. UPV-EHU.


Lan arriskuen prebentzioan goi mailako teknikaria.

ZURIÑE GONZALEZ SANCHEZ

– Kriminologian lizentziatua Euskal Herriko Unibertsitatean. UPV-EHU.

Jarrai gaitzazu
  >  Biktimologia   >  Kontuz zer esaten dugun

Kontuz zer esaten dugun

Zuriñe González Sánchez

 

Aste honetan elkarrizketa bat, zehazki, nire buruan grabatuta geratu da: “Gu ezjakinak gara gai hauetan, sinesten dugu eta esaten digutenean konfiantza dugu”. Sexu-abusuaren biktima baten senide batek esandako iruzkin bat; izan ere, gertatutakoa gertatu eta urte batzuetara, hura kontatzera ausartu da, eta egun horretatik aurrera haien bizitzak ez dira ziren bezalakoak.

Kasu honetan, beste askotan bezala, biktimek beraiek ere ez dute salaketarik jarri nahi, errudunak dira eta gertatutakoarekin inplikatuta daude. Hala ere, atzean familia bat dago, gertatutakoagatik justizia eta errekonozimendua bilatzen dituena, mundu honetan gehien maite duten pertsonetako bat aurrera atera eta bizi dadin helburu bakarrarekin.

Egoera horren aurrean, profesionalak garen aldetik, serioak, zentzuzkoak eta zintzoak izan behar dugu. Beste lanbide batzuetan bezala, gure lana bizibidea da, baina pertsonekin tratatzen dugu, haien bizitzaren alderdi negatibo eta mingarriarekin. Biktima bat eta haren familia ere biktimak dira, eta guregana laguntza eta aholkularitza bila joaten direnean, ezin gara kategorikoak izan eta esan behar diegu: “Hau eginda dago, erasotzailea kondenatuta dago, irabaziko duzue”.

Mundu honetan gaudenok eta epaiketa asko bizi izan ditugunok badakigu kasurik “argienak” ere absoluzio-epaia izan dezaketela. Ezer ez dago ziurtatuta epaiketa ikusi arte, ezin dugu kasu bat hasi biktimari irabazita dagoela esanez.

Esaten hasten bagara zigor argi bat egongo dela, epaiaren egunean, baita kondena bat ere, baina arinagoa, ez da nahikoa izango, ez die biktimari eta haren familiari oinazearen ordaina emango, are etsipen handiagoa eta salaketa jartzeagatik damua baino ez dira egongo.

Kontuan izan behar dugu biktimarentzat salaketa jartzeak berpiztea eta agonia luzatzea dakarrela, eta ahalegin horrek, dena ondo ateratzen bada, merezi duela eta orrialdea pasatzen laguntzen diela, baina alferrik ere izan daitekeela.

Komentatutako guztiak ez du esan nahi, ezta gutxiagorik ere, salaketa aukera zuzena ez denik; biktima diren aldetik, duten eskubidea da, eta beharrezkoa denean erabili behar dute.

Inork ez daki zer eman dezakeen kasu batek bere buruaz, mesede zein kalte egin diezaiokeen atzean aurki dezakegun guztiak, azken xehetasunetaraino ikertzea eta gure onena ematea besterik ez zaigu geratzen, ahal den neurrian biktimaren helburua lortzeko.

Profesionalak garen aldetik, ondo egindako lana saltzen digu, egoerak eskatzen duen mailan arreta eta laguntza eskainiz, azken epaia faktore askoren mende dagoela jakinaraziz, eta faktore horien kontrol absolutua ez daukagula.

Beraz, kontuz zer esaten den, lehen kontaktu hori zaurgarritasun handiko une batean gertatzen da, biktimak eta bere inguruak iltzeei heltzen dietenean sutan, entzun nahi dutena esateaz gain, zintzoak izan gaitezen eta utz diezaiegun erabakitzen zer nahi duten beren bizitzarako.