FERNANDO COUSO GARCIA


Kriminologian lizentziatua Euskal Herriko Unibertsitatean. UPV-EHU.


Lan arriskuen prebentzioan goi mailako teknikaria.

ZURIÑE GONZALEZ SANCHEZ

– Kriminologian lizentziatua Euskal Herriko Unibertsitatean. UPV-EHU.

Jarrai gaitzazu
  >  Indarkeria   >  Indarkeria: arma hilgarria

Indarkeria: arma hilgarria

Zuriñe González Sánchez

 

 

Aste honetan Kapitolioko eraso esperpentikoan izan gara. Zorigaiztoko gertaera bat izan da, gaur arte (2021eko urtarrilaren 8a) 5 pertsona hil dira eta dozenaka zauritu.
Lehenik eta behin, argitu nahi dut ez dudala azterketa politiko edo ideologikorik egingo, baina bai gogoeta bat egingo dudala idealak inposatzeko indarkeriaren erabilerari buruz, baita inposizio horren zergatiari buruz ere.
Beste behin ere, gertaera tragiko batek izan behar izan du gure usteak bakarrak izan daitezen eta garaitu behar dituztenak izan daitezen lortzeko nora iristeko gai garen pentsatzearen ardura, haiek muturrera eramateko gai izanik.
Orain AEBetan gertatu da eta eskuak burura botatzen ditugu, baina zoritxarrez ez da beharrezkoa haraino joatea indarkeriak tragedia ekartzeaz gain mina eta ondoeza besterik ez duela uzten ikusteko.
Inklusioaz, aniztasunaz, berdintasunaz eta kultura anitzeko gizarte batez ari garen garai batean, ez lirateke horrelakoak gertatu behar, salbu eta, funtsean, aniztasun hori onartzen ez bada eta bakoitzak bere sinesmenak, balioak eta kultura ezartzen baditu, ahal izanez gero. Gure errealitatea errealitate objektiboarekin aurrez aurre jarri behar dugu, eta konturatu behar dugu desberdinak garela eta, beraz, aniztasuna existitzen dela.
Askotan, ahoa betetzen zaigu gutako bakoitzak dituen balioez (errespetua, inklusioa, berdintasuna) hitz eginez, eta, gero, gure errealitate eraikiarekin bat ez datorren guztia kritikatzen lehenak gara. Erraza dirudi idazten edo esaten denean, baina ez du horrela izan behar egun eta egun mundu osoko hainbat herrialdetan (Espainia barne) liskarrak, zaurituak eta hildakoak izan direla entzuten edo ikusten dugunean, ideologia eta sinesmen desberdinak dituzten pertsona batzuek esan dutelako beste alderdiarena ezin dela onartu, berea inposatu behar dela.
Hainbesterainokoa da, non batzuetan arrazoinamendu guztia galtzen baita eta animalia basati bihurtzen baikara, non, dirudienez, ezagutzen dugun tresna bakarra indar gordina baita. Non geratu da nire eskubide eta askatasun hori beste pertsonarenak hasten diren lekuan? Erabaki dezakegu haien balioak, sinesmenak, ideologia edo kultura gurea baino hobea den ala ez? Gehiago edo gutxiago ados egon gaitezke beste pertsonaren ikuspegiarekin bat gatozelako edo ez, baina ezin dira inolaz ere idealak inposatu beste aldearenak gutxietsiz, eta are gutxiago indarkeria erabiliz.
Inork imajinatzen al du etxean indarkeria erabiltzen albokoari x alderdi politikori botoa emateko inposatzeko? Kasuak egongo dira zoritxarrez, baina inork ez al du onargarritzat jotzen indarkeria erabiltzea eskola bateko ordezkaria aukeratzeko? Edo lagun talde baten bozeramailea x ekitaldirako?
Adibide horietan gehiengoaren botoa errespetatuko litzateke. Bada, gai batzuetan (politika aste honetan), gehiengo batek bozkatu duena ezartzen da, eta hori ez da errespetatzen, indarkeria erabiltzen da ingurunetik aldentzeko eta norberaren hautua inposatzeko, horrek izan behar baitu “on” bakarra.
Erabil ditzagun ditugun gizarte-tresnak hitz egiteko, eztabaidatzeko eta iritziak trukatzeko, baina betiere errespetuz eta inklusioz, eta inoiz ez indarkeria den arma hilgarri historikoa inposatuz.