Bihar urteko oroigarria egingo zaie hil diren pertsonei, konnotazio desberdinarekin, bakoitzak eman nahi dion erlijioaren edo ospakizun soziofamiliarraren arabera.

Jolas mailan, Halloween edo Hallowe ‘en (“All Hallows’ evening” en kontrakzioa) jaia nabarmentzen da. Tradizio hau, bere jaiotzari buruzko teoria ezberdinekin (uzta on baten ospakizunean antzinako jaialdi jentil zeltetatik hildakoen berpiztea eskatzen zuten festetaraino), Europan, beste “amerikanada” bat bezala hartzen da, eta beste aitzakia bat gehiago festa-gau batez gozatzeko.

Baina, aurten, COVID 19 pandemiak (SARS-CoV-2 birusak eragindakoa) kalabazak eman dizkigu, eta egoera soziosanitarioak adierazten digu ez dagoela ezer ospatzerik. Pandemiaren bilakaerari buruzko datuek gora egin dute, eta atzo, osteguna, inoizko kopururik txarrenak erregistratu zituzten: 25.595 pertsona gehiago kutsatu dira; beraz, guztira 1.160.083 pertsona kutsatu dira, eta 35.639 pertsona hil dira pandemiaren hasieratik. Eta kutsatzeen kurba epidemiologikoa goranzko lerroan.

Datu horiek eskuan, gizakiaren ergelkeria islatzen duten bi jarrera azpimarratu nahi ditut. “Negazionistak” eta “kovidfiesteroak”.

Burmuina ezjakintasunaren intsektuek kiskalita edukitzea zorigaitza da, baina besteak zure ergelkeriagatik kutsatzea edo arriskuan jartzea dohakabeen kontua da, eta horregatik uste dut premiaz tipifikatu behar dela delitu gisa eta ahalik eta gogorren zigortu. Oso kafrea izan behar da COVID 19ren larritasuna ukatzeko, hil egiten duela, ondorio krudelak uzten dituela eta transmisio-abiadura duela ukatzeko, eta horrek ahal dugun prebentzio-neurri guztiak hartzera behartzen gaituela. Ezjakintasuna justifikatzeak denbora asko suposatuko lidake, eta daukadana ez dut alferrik galdu nahi zentzugabekeria horretan.

Baina post honetan “kovidfiesteroez” hitz egin nahi dut, hurrengo hilabeteetan ikuskizun krudel bat emango duela agintzen duen fenomeno berri bat delako. “El coronavirus no me va a dejar mi derecho a las fiestas y a disfrutar de la vida”, horixe da kolektibo honen artean gehien errepikatzen den mezua.

Aire zabaleko jaiak eta topaketak ezkutatu ezin direnez, pikareskoak (pikaresko krudel eta tristea) edozein espazio itxi kolektibo horren topaleku eta gozagarri izatea eragin du, eta horrek leku horiek berragerpen gehienen agertoki bihurtu ditu. Eta herri honetan, zoritxarrez, adituak garenez pikarokerian eta edozertarako aitzakietan, edozein arrazoik balio du festak jarrai dezan.

Baina zer gertatzen da gizartearen gehiengoak, poliziaren esku-hartzearen bidez, jarrera eta portaera horiek gaitzesten dituenean? Bada, ezer ez, kalera ateratzen gara eta harrikada garbian gure nahigabea erakusten dugu, eta, aldi berean, gure eskubideak baliatzea eskatzen dugu.

Bartzelona, Burgos, Santander, Bandolismo eta indarkeria asteburu bat aurreratzen ari diren istiluen irudiek hildakoen fikziozko gaua benetako eszenatoki bihurtzeko mehatxua egiten dute.

Neuronak, gutxi. Argiak, denak itzalita. Jainkoari eskerrak, makako gutxi batzuez ari gara, eta joera orokorrak eraginkorrenak izan ez daitezkeen gidalerro batzuk errespetatzen ditu, baina ez dut zalantzan jartzen gure babeserako eta segurtasunerako eginak direnik.

Lagun hurkoarekiko errespetu pixka bat badugu, egoerak eskatzen duen arduraz jokatu behar dugu. Herrialdea ez dago gozokiak biltzen joateko, eta pandemia honetan ez dago ez trikimailurik ez traturik.