Tolerantzia O (zero)
Fernando Couso García
Luis Sepulveda idazle txiletarrak “iragana ezagutzeak oraina ulertzeko eta etorkizuna irudikatzeko duen garrantzia” azpimarratu du. Bada, iragana ezagutzen dut, ez dut oraina ulertzen, eta ez naiz ausartzen etorkizuna irudikatzen.
2019an erabat dramatikoa izan zen eta 55 emakume hil zituzten bikotekideen edo bikotekide ohien eskuetan, duela bost urtetik izandako kopururik altuena. Horren ostean, 2020. urteari ekin genion (urtarrilaren 6an), Mónica Linde eta haren alaba Ciara bikotekide ohiaren eta txikiaren aitaren hilketarekin. Hilketa horri 34 emakume gehiago gehitu zaizkio, eta beste bi adingabe ere hil dituzte.
Datu hotz batzuk testuinguruan jartzeko1. Eraildako 35 emakumeetatik 28 erasotzailearekin bizi ziren; 6 kasutan, erasotzaileen aurkako salaketak zeuden aurretik, eta horietako batean bakarrik hartu ziren babes-neurriak. A!!!, 21 biktima espainiarrak ziren eta 26 erasotzaile espainiarrak ( % 74).
Kopuru urratzaile horietatik, nabarmendu nahi dut 22 hilketatan erasotzaileak egungo bikotekideak zirela, eta beste 13 hilketetan bikotekide ohiak; beraz, aurreko datuak kontuan hartuta, biktimetako 6k bat hiltzailearekin bizitzen jarraitzen zuten, jada bikotekideak ez ziren arren.
Datuak ezagututa, hainbat gogoeta eta galdera, genero-indarkeriarekin ez fribolizatzeko.
– 6 biktimak erasotzailearekin bizitzen jarraitzen zuten, bere egoeraren salaketa aurkeztu ondoren. Behar ekonomikoa, seme-alaben babesa, familiaren laguntzarik ez izatea? Non zegoen esku-hartze soziala?
– Erasotzaileen % 74 espainiarrak dira, gero atzerritarrek ekarri duten arazoa dela esateko bezain harroak eta arrazistak izan gaitezen.
– 35 kasuetatik 6 kasueta soilik salaketa zeuden aurretik. Zer gertatzen ari da salaketekin? Zer gertatzen ari da kontzientziazio-kanpainekin? Agerikoa baita zerbaitek ez duela funtzionatzen.
– 22 eraso egungo bikotekideen aldetik, hau da, familia barruko indarkeria, bere gordintasun osoan. Eta zer gertatzen da seme-alabekin (lehen, bitartean eta ondoren) bizikidetza-unitate horietan? Zein egoeratan/egoeratan geratzen dira seme-alaba horiek? Ekintzaz asko hitz egiten delako, baina ondorioez ezer gutxi dakigulako.
– 13 bikote ohiek erail dituzte; izan ere, salaketarik ez badago eta babes-agindurik ematen ez bada, babesgabetasuna besterik ez da sortzen.
Eta horrela orriak betetzen jarrai dezaket.
2008ko apiriletik, lehen Berdintasun Ministerioa jaio zenetik, eta zenbait joan-etorri egin ondoren (Ministeriotik Estatu Idazkaritzara eta itzulera), postureo politiko bat besterik ez dut estimatzen, more kolorekoa, eta denbora luzea darama destinatzen. Agerikoa da etxeko indarkeriaren, familia barruko indarkeriaren, emakumearen aurkako indarkeriaren eta genero-indarkeriaren aurkako politikek (nahi adina azpitaldetan sailka dezakegu) ez dutela eraginkorrak izateko behar duten tratamendu egokia.
Familia baten barruko indarkeriaren etiologia konplexua da, eta hainbat faktorek hartzen dute parte bertan; horien artean, nabarmentzekoak dira familia-gatazkak, gizarte-baldintzak, bi generoen arteko desberdintasunak, ezkontideen eta familia barruko harremanetan sortzen diren tentsioak, eta alderdi biologiko eta biografiko batzuk, hala nola nortasuna, jatorrizko familiako abusuen eta indarkeriaren historia posiblea edo instintu/bulkada oldarkorrak.
Konponbideak bilatzeko eta gaitz horren aurrean esku hartzeko, ezinbestekoa da diziplina anitzeko ikuspegitik tratatzea, eta, hemen, Kriminologiaren ekarpena, Kriminologoen bidez, funtsezkoa da. Gurekin egotea eta lanean uztea besterik ez da behar.
1Iturria: https://www.epdata.es/datos/violencia-genero-estadisticas-ultima-victima/109/espana/106 (Datu eguneratuak 2020ko urriaren 13an)