Haurrak edo objektuak?
Zuriñe González Sánchez
Aste honetan albiste bat irakurri nuen, non bi adingaberen ama bat atxilotu zuten, ustez seme-alabez abusatzeagatik eta, horrela, hura saltzeko haur-eduki pornografikoa sortzeagatik (1).
Orain arte ez da beste ezer zabaldu, eta ikerketak zabalik jarraitzen du. Era berean, haur horien onerako, espero dut xehetasun ziztrin gehiagorik ez argitaratzea, azkenean hala zela jakiten bada.
Egokia iruditu zait gai horri lerro batzuk eskaintzea, hain eztabaidagarria eta egunerokoan entzuten duguna baino ohikoagoa baita. Adingabeak helduok dugun erabakitzeko eta arrazoitzeko gaitasunik gabeko pertsonak dira, baina, gu bezala, gizakiak dira. Agian begi-bistakoa dirudi, baina argi dago batzuek ez dakitela edo, bestela, ez genukeela horrelako berririk entzungo, kasu zehatz honetan susmoak besterik ez badira ere.
Seme-alabak ez dira jostailuak, objektuak edo diru-iturriak. Pertsona txiki ahulak dira, eta gure babesa behar dute beren garapen onerako eta, horrela, beren bizitzak gobernatzeko gaitasuna duten helduak izateko.
Badakit, orain batzuek esango duzue haurrek gozatu egiten dutela eta egin nahi dutela. Orduan, pentsatzen dut, ur putzuetan jirabiraka ibili nahi badute, ordu luzeetan euria egiten duenean dibertsioa dela eta, utzi egiten diegu, eta ez dugu kontuan hartzen gaixo jar daitezkeela. Edo denok Messi edo Nadal bat etxean izan eta entrenamenduetara txikitzeko grina, etorkizunean kirolari handiak izango direlako (seme-alabek edo gurasoek nahi al dute?). Kontua ez da gurasoek gustuko duten ala ez, kontua da gurasoek beren intimitatea eta haurtzaroa zaindu behar dituztela, 5 urterekin gustuko izateak ez baitu esan nahi beti egingo dutenik.
Hala ere, izaki horiek argitaratzean edo gorestean datzaten ekintzak egiten direnean, baldintzatu eta azaldu egiten ditugu, benetan beren bizitzarako nahi dutena den jakin gabe.
Zer esanik ez sexu-abusua egiten zaienean eta gainera horri etekina ateratzen diotenean. Ez dago adjektiborik adingabearen objektibalizazio kriminal hori katalogatzeko.
Jakina, adingabe horiek ez dute grabazio horiek egiteko eskatu, eta are gutxiago gozatu dute. Zoritxarrez, ez dago atzera egiterik, grabatutako eta argitaratutako bideoek haur pornografiaren fenomenoaren biktima izan diren adingabe horien guztien bizitza markatu dute betiko.
Beste gauza bat, haurrek gertatzen denaren berri izaten dute, ez osotasunean, baina hazten diren heinean, beren bizitzetan gertatzen denaz jabetzen dira, eta horrek, ezinbestean, pertsona horien garapena baldintzatzen du.
Bizi zaitezte zuen seme-alabekin, ez da beharrezkoa guztiok ezagutzea, haien intimitatea babestea eta kanpoko fenomenoetatik babestea, hori da ahal den neurrian haur horien garapen ona eta haiek agintzen duten bizitza heldua (eta ez haien iragana eta inguruabarrak) bermatu ahal izateko modu bakarra.